pequenos axustes (2)

fixen pequenísimos cambios nalgúns poemas: indecisión, miradas e liña 41.

o cambio de indecisión é, despois de deixar pousar a idea, unha das suxestións que fixera sz.

en miradas foi un axuste nalgún fragmento que resultaba pouco limpo.

en liña 41, un pequeno retoque no final.

é curioso, como estou escribindo no pda, e alí a pantalla é estreita e non collen algúns dos versos, afágome a velos con outros cortes diferentes. hoxe transladei aos poemas algúns deses cortes.

memoria

un pequeno poema sobre a memoria cotiá. pequeno non por lonxitude, senón polo universo que quere debuxar.

pequeno en relación con outras formas de memoria ás que nestes días se atende.

agochar algunhas cartas

unha secuencia aproximadamente habitual:

unha historia vivida (oída, lida) impacta no sitio correcto do maxín.

ocórreseme o poema e empezo a escribilo.

o primeiro impulso é ser fiel á historia, aínda que hai algo nos personaxes que non acaba de cadrarme. aínda así, acabo de escribir a versión-fiel.

e antes de que me dea tempo de colgalo, o incomodo medra. xa que logo, regreso ao poema. o traballo vai nunha dirección moi concreta, agochar as cartas.

omitindo deliberadamente información consigo: que cada quen poida poñer aos personaxes a cara que prefira, que cada quen poida poñerlle á historia o seu final.

hai información abondo como para que un lector poida construír máis ou menos fielmente a historia "orixinal" (chamémoslle así)? non o sei, é difícil porque eu si teño a historia orixinal na cabeza e, aínda que fun deixando pistas, con frecuencia esas pistas poden resultar insuficientes.

importa que ninguén poida reconstruír a historia orixinal? claramente non, non me importa. máis aínda: agochando a historia orixinal gaño en probabilidades de que cada un constrúa a historia que cada un pode-sabe-precisa. creo que é unha boa estratexia.

velaquí o resultado.

narradores (2)

tiña claro que cumpría cambiar o final do poema "lectura" pero o comentario de desorde fixo que puxese un pouco máis de atención ao texto todo que, efectivamente, era confuso.

non sei se desta quedaría máis claro. agardo que si.

pequenos axustes

veño de engadir unha nova versión do poema antes titulado "nunha cafetaría" que agora, seguindo a idea de hai uns días, xa non ten título.

non ten correccións relevantes, pero si algúns cambios para que o texto resultase algo máis fluído, quitei algunhas cousas e substituín algunha palabra que se repetía en exceso.

non creo que estea de todo listo pero si que mellora un algo.